امنیت روانی؛حلقه گمشده مدیریت بحران در تهران
هنوز زخمهای روانی کرونا در خانوادهها و مدارس التیام نیافته بود که جنگ ۱۲ روزه، بار دیگر اضطراب و ناامنی روانی را به پایتخت تحمیل کرد. متخصصان میگویند تهران به دبیرخانهای دائمی برای امنیت روان و آرامش اجتماعی نیاز دارد؛ ساختاری که در بحرانها بتواند از آسیبهای عمیق روانی پیشگیری کند.
در نخستین گردهمایی ستاد «امنیت روان و آرامشبخشی تهران»، مسئولان شهری و روانشناسان کشور گرد هم آمدند تا پاسخی به برای این پرسش بیابند؛چگونه میتوان در دل بحران، آرامش شهروندان را حفظ کرد؟ در این نشست، محمد حاتمی، رئیس سازمان نظام روانشناسی کشور، یادآور شد که حتی در روزهای آغازین جنگ ۱۲ روزه، شهرداری تهران توانست بخشی از آرامش را در سطح شهر بازگرداند؛ اما فقدان ساختارهای پایدار در حوزه سلامت روان، همچنان یک تهدید جدی است.
حاتمی با اشاره به تجربه کرونا گفت: ستادها و قرارگاههایی برای مدیریت بحران تشکیل شد، اما به محض عبور از مرحله جسمانی، آثار روانی و اجتماعی آن به فراموشی سپرده شد؛ در حالیکه این آسیبها هنوز در خانوادهها و مدارس باقی است.
او پیشنهاد تشکیل دبیرخانه دائمی امنیت روانی را مطرح کرد و افزود: باید در هر منطقه شهری، دستکم دو روانشناس و یک ناظر فعال مستقر باشند تا وضعیت روانی جامعه را رصد کنند. شبکهای پایدار از نیروهای آموزشدیده میتواند در بحرانها به سرعت وارد عمل شود.
حاتمی همچنین بر آموزش مداوم تأکید کرد: تابآوری اجتماعی یعنی توانایی کنترل احساسات و رفتارها در شرایط بحران. بدون آموزش مهارتهای زندگی، مدیریت هیجان و حمایت تخصصی، جامعه در برابر بحرانها شکننده خواهد بود.
در بخش دیگری از همایش، حمید صاحب، مدیرکل سلامت شهرداری تهران، با اشاره به این که شهر فقط خیابان و سازه نیست؛ باید فضایی باشد که انسان در آن احساس امنیت، آرامش و معنا کند این پرسش را مطرح کرد که آیا واقعاً شهر را برای زیستن انسان ساختهایم؟
او بر نقش خانواده و بهویژه مادران در پیشگیری از آسیبهای اجتماعی تأکید کرد و گفت: توانمندسازی مادران، کلید ارتقای سلامت روان جامعه است.